‌ ‌ ‌ ‌ ‌

و در تمام این مدت، قلبت به تپیدن ادامه می‌دهد. کارش را انجام می‌دهد و آن‌قدر می‌تپد تا وقتی پیامی دریافت کند که حالا نوبت ایستادن است. نمی‌دانی چه وقت؛ شاید چند دقیقهٔ دیگر. چون بعضی قلب‌ها فقط ۴۱۲ میلیون بار می‌زنند. ممکن است گمان کنی که خُب، اینکه خیلی زیاد است! اما حقیقت این است که این عدد، فقط می‌شود ۱۲ سال.

 

سوزی در کتاب شاید عروس دریایی بعد از مرگ بهترین دوستش تا مدتی با هیچکس هیچ حرفی نزد. بچه که بودم فکر میکردم کار راحتی ست برایم. چند سال گذشته هنوز فکر میکنم خیلی راحت است که یک روز دیگر حرفی نزنم. چون بهرحال هیچکس وقتی حرف میزنم گوش نمیکند. هیچکس متوجه متوقف شدن کلماتم نمیشود.

فراموش شدن راحت است.

 

فقط تصمیم گرفته‌ام حالا که مجبور نیستم، دنیا را با کلماتم پُر نکنم.

Wish you were here

بهار، بهار بعد کجاست؟

دنباله ای از اعداد و تجربیات

همیشه پیاده‌روی را دوست داشته ام اما بدون صحبت کردن. همیشه شناخت را دوست داشته ام اما بدون صحبت کردن. ستاره ها هستند که میتوانم کنارشان بشیم یا قدم بزنم و تمام احوالم را شرح دهم بی انکه کلمه ای بر زبان اورم. قرن ها به عقب سفر میکنم. شعرها به تن لرزان مضطربم جامه میشوند. حروف ها نور. امید تکرار میشود. تکرار و تکرار. این پاداش بی تکرار گذر از شب است. به خود میگویم این تنها چشمه ای از فلق است. جویباری جاری از صبحگاه در پیش رویم مانده است.

همه دستخوش قوانین هستیم. روی این تکه سنگی که به چرخش در امده است چونان پیکری تب‌دار، که در نوسان میان شور و سردی، همواره در پی تعادل خویش می‌سوزد. هرگاه دل‌مان فرو می‌ریزد و نگاه‌مان در غبار گمشدگی گم می‌شود، نیرویی نادیدنی، آهسته، بی‌صدا، دست بر شانه‌مان می‌گذارد و بی‌آن‌که بدانیم، به سوی روشنایی هلمان می‌دهد؛ نه از سر لطف، که از سر قانون. همانطور که قانون لنز در فیزیک. همانطور که اصل لوشاتلیه در شیمی. مقاومتی در خلاف جهت تغییر. هم خوب و هم بد. از خوشی به ناخوشی و سختی هلمان میدهد. و دوباره از صخره های بی پایان صعب به شن های گرم زیبایی و خوبی. 

where do we go

Mr. Know-It-All
Who wants to show it off
You're no longer learnin
If you know it all
Never too high to fall
You're gonna blow it all
Don't you know the law
Only God knows it all
.You're still a student

مگه شب سیاه تر از سیاه هم میشه؟

او برای بزرگی آفریده شده بود؛ نه چون دنیا آن را مانند هدیه ای در دستانش قرار داده بود بلکه چون خودش آن را به‌ دست آورده بود. 

این بار عمیق تر

بوی دور دریا، بهار نارنج روی درخت ها و اینده مبهم